Urodził się 1 grudnia 1940 r. we wsi Majdan Górny. Liceum Ogólnokształcące w Tomaszowie Lub. ukończył egzaminem maturalnym w 1958 r.. W tymże roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie. Święcenia kapłańskie z rąk bpa Piotra Kałwy otrzymał w katedrze lubelskiej 31 maja 1964 r. Przez pięć lat pracował jako wikariusz w parafii Garbów k. Lublina. Następnie odbył trzyletnie studia specjalistyczne w Instytucie Historii Kościoła na Wydziale Teologii KUL. W 1973 r. uzyskał tytuł doktora. W latach 1973 – 1975 przebywał na studiach uzupełniających w Rzymie, gdzie uzyskał licencjat z archeologii chrześcijańskiej . Po powrocie do kraju został prefektem w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie, w latach 1976-1981 pełnił funkcję wicerektora tegoż Seminarium. od 1972 r. pracownik naukowy KUL. W 1979 r. habilitował się. W 1981 r. objął kierownictwo katedry historii Kościoła w starożytności. W latach 1980-1981 był kierownikiem Instytutu Historii Kościoła KUL, a w latach 1981 – 1983 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Teologii. W 1983 r. został wybrany prorektorem KUL ds. młodzieży. W 1984 r. Ojciec Święty Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym w Lublinie. Zrezygnował wówczas ze wszystkich funkcji administracyjnych w KUL – u, zachowując jedynie etat kierownika katedry historii Kościoła w starożytności. W Kurii Diecezjalnej Lubelskiej był przewodniczącym Wydziału Nauki Chrześcijańskiej. W Episkopacie Polski pełnił w latach 1986-1989 funkcję przewodniczącego Komisji ds. Sztuki Kościelnej. W roku akademickim 1988/89 był rektorem KUL. Od 1989 r. profesor nadzwyczajny KUL. Jest członkiem Komisji Episkopatu ds. KUL. Na mocy bulli papieża Jana Pawła II "Totus Tuus Poloniae Populus" z dnia 25 marca 1992 r. mianowany ordynariuszem Diecezji Zamojsko – Lubaczowskiej. W 1995 r. powołany przez papieża Jana Pawła II na konsultora Papieskiej Komisji do Spraw Dóbr Kulturalnych Kościoła, a 21 maja 1997 r. powołany na członka tejże Komisji. W 2000 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.